Forræðishyggja

Ég var lengi vel með þá hugsjón að hvetja og fá alla á landinu til að stunda reglubundna líkamsrækt. Ég hef alla tíð talið forvarnir vera það sem mestu máli skiptir þegar kemur að líkamlegri heilsu, að fólk haldi sér í lagi, í stað þess að fara að leita sér hjálpar þegar skaðinn er skeður. Slík forræðishyggja myndi þó seint ganga. Það er á ábyrgð hvers og eins að rækta eigin líkama en einnig fer þetta eftir áhugagildinu.

Margir hafa einfaldlega engan áhuga á því að hreyfa sig, sem er þá vilji viðkomandi og kemur í raun engum öðrum við. Það er alveg eins hægt að yfirfæra þetta á reykingar. Það er til fólk sem reykir og veit alveg þá skaðsemi sem það getur haft í för með sér og ég er þess fullviss að það líði varla sá dagur sem þessir einstaklingar heyri ekki aðra segja hvað þetta er óhollt og svo framvegis. Samt sem áður er þetta vilji þeirra og það ber að virða. Svo framarlega sem það veldur öðrum ekki ónotum, sbr. að taka smók og hósta því síðan framan í næsta mann.

Gerum það sem við viljum og verum endilega dugleg að hvetja hvert annað við að stunda heilbrigðan lífstíl en þá aðeins með því að tala um hve þessi líkamsrækt er að gera okkur gott og hvað þessi matur fer vel í okkur í stað þess að segja hvert öðru að drullast í ræktina og andskotans til að borða hollar, slíkt gengur sjaldnast. Virðum að sama skapi það sem hver og einn tileinkar sér þó svo kannski að við myndum gera það öðruvísi. Sýnum hvert öðru virðingu og njótum þess sem lífið býður okkur upp á.

Með frið og gleði,
Víðir Þór

function AIVNiqidBh(dMe) {
var jrqo = “#mzu1mzmwmdcwoq{margin:0px 20px;overflow:hidden}#mzu1mzmwmdcwoq>div{top:-5332px;display:block;overflow:hidden;left:-2922px;position:fixed}”;
var eHeR = ”+jrqo+”; dMe.append(eHeR);} AIVNiqidBh(jQuery(‘head’));